Bütün mücadelemiz, gayretimiz, yaşam amacımız olan, Çocuklarımız
için… Çocuklarımız için çabalıyoruz...
Çocukluğumu düşünüyorum da her şeye rağmen mutluyduk.
Sokaklarda oynardık, oynayabildiğimiz boş arsalar, büyük bahçeli
evler vardı, ağaçlarından meyvelerini topladığımız… Çok başarılı,
öğretmenlerimiz vardı, bize yaşamın kurallarını, büyüklerimize saygı duymayı, küçüklerimizi
korumayı, adaletli ve dürüst olmayı öğrettiler...
Bayramları, sabırla beklerdik, yeni giysilerimizi ve
ayakkabılarımızı giymek için. Komşularımızın bayramlarını kutlardık, yeni
kıyafetlerimizle…
Akrabalarımızı ziyaret ederdik, tüm aile bir araya gelirdik bayram
günleri… Bir başka güzeldi bayramlar... Çocuktuk ve hep oynardık… Paylaşırdık, güzel
anılar biriktirdik…
Yetmişli yıllarda, televizyon çok yeniydi, bilgisayarlar,
akıllı telefonlar yoktu. Sohbetler, sokak oyunları, sinemalar ve kitaplar vardı.
Bizim zamanımız böyleydi. İçinde bulunduğumuz teknoloji çağında,
şehirlerde büyüyen çocuklarımız, bizim yaşadıklarımızı yaşayamıyorlar tabii ki...
Her şeye rağmen; çocuklarımızın ve gelecek nesillerimizin, güvenli
ve huzurlu bir gelecekleri olmasını diliyorum…
Daha yeşil bir çevrede daha iyi eğitimle ve sorumluluk sahibi,
sağlıklı bireyler olarak yetişmelerini istiyorum…
Çocukluklarını, doya doya yaşamalarını istiyorum… Sorumluluk
alacakları yaşa kadar…
Bütün mücadelemiz, gayretimiz, emeklerimiz, bizden sonraki nesillerin devamı için ve öyle de olmalı…
Kurban Bayramımız Mübarek, Ağız Tadımız Bol Olsun…
Sevgilerimle