Beslenme uzmanları, tıp uzmanları sabah kahvaltısının önemine her zaman dikkat çekerler. Kahvaltı uyanış güne günaydına eşdeğerdir. Tıpkı sabah saatlerinde içten bir GÜNAYDIN yazılı veya sözlü bizi ısıttığı gibi.

Kahvaltı, güler yüzle günaydın o günün ilk yansıyan ışıklarıdır sanki. Güne ısındırır, umut verir ısındırır yaşama…

2018’de ilkyazımın konusu bu noktada yaşanan bir hatayla ilgili.

Sabah saatimi, hazırlanış saatimden tam 1 saat önceye kurarım. Rahatça kahvaltımı yapar ,kahvemi içer bedenimi güne hazırlarım.

Hazırlanıp sokağa çıktığımda tanıyıp tanımadığım pek çok insana(esnaflar, temizlik hizmetleri görevlileri, öğrenciler, toplu taşıma araçlarının sürücüleri...)  günaydın der, hayırlı işler dilerim. Şimdiye kadarda bu pozitif bakış açım, selamlamam bana bir şey kaybettirmedi aksine kendimi daha da pozitif hissederek güne uyulmadı.

Yukarıda belirttiğim kendime, sabahıma ilişkin süreç, yaklaşık 4 aydır hiç onaylamadığım bir olayla darbe alıyor ki olumsuz etkisi sadece beni değil onlarca insanı ve sadece psikolojik sabah darbesi değil can güvenliği kaygısı olarak sarmalıyor.

Yaklaşık 4 aydır görev yaptığım okula ulaşımda sabah 8-9 aralığında Beykoz –Riva minibüslerini kullanıyorum. Yolcu kitlesi güzergâhtaki okul sıralanması nedeniyle Fevzi Çakmak, Akbaba Ticaret ve Spor Lisesi öğrencileri. Riva otobüsleri çok sık olamaması sebebiyle talep bu minibüs hattına yoğun. Ama sorun  sanmayın ki yoğunluk ya da şoför arkadaşların  benim meşhur günaydını kabul etmemesi. Sorun şoför arkadaşlar üzerinde nereden geldiğini tam olarak bilemediğim psikolojik baskı bunun tezahürü genç şoför arkadaşlarda yaşanan sinir harbi. Ortaçeşme merkezde bekleyen bir beyefendi ile yaşanan geciktin gecikmedin erken geldin 3 TL  cezan  varx ver 10 TL al. Vermem, almam, senin havan kime, kime güveniyorsun tartışmaları yükselen sesler. Yol boyu süren telefonda tartışmalar ve her gün !!!

Şimdi sözüm yetkililere toplu taşıma araçlarının sürücülerinin yolculuklarda (kalkış ve varışa kadar )bu kadar telefon ile konuşmaları normal mi? Köy güzergâhı olan bu hatların takibi nasıl yapılıyor. Hele ki her gün kaza haberine gebe olan Riva yolu.

İkinci olarak bu süreci bu kadar sinir harbine getiren organizasyonun sorumlusu  kim. Hat sahipleri mi, minibüsçüler odası mı?

Evet biliyoruz para kazanmak zor. Aslanın ağzından midesine giden yolda. Ama canlar sizlere emanet. Evet yolcu kitleniz gençler, kulaklıkları kulaklarında yaşananların farkında beklide değiller ya da böyle olmalı diye kabul ediyorlar. Hayır böyle olamamalı… Ne gencecik meslek seçimini bu yönde yapmış şoför arkadaş güne böyle başlamalı, ne ben gerginlikler içersin de okuluma öğrencilerime gitmeliyim. Ne de hayatlarının baharında başlarında kavak yelleri esen liseli çocuklarımız tehlikeli bu kurgunun 1.25 Kr karşılığı zorunlu bir parçası olamamalı.

Sevgiyle kalın…

Tüm öğrencilere ve eğitimcilere iyi tatiller…