Bülent Ecevit’i kaybettik. Türk siyasetinde kaliteli bir iktidar ve muhalefet anlayışı sürdürdü. Birçok siyasiye model oldu. Siyasi düşünceleri tartışılabilir ancak o ülkesi ve halkı için çalıştı. O gerçekten, düşündüğü gibi yaşadı. Bir insanın ardından söylenebilecek en güzel şey bu değil mi?

Kendisine rahmet ailesine sabır diliyoruz. Ortanın solu sloganı ile ve yaşam biçimi ve karakteri ile döneminde Siyasetini benimsemeyenlerde bile saygın bir yer edinmişti Ecevit. Ne mutlu ki; ardından yalnızca yaptığı, yapmaya çalıştığı çalışmalarla söz edilecek. Onun siyaset görüşü halkçılığının, devletçiliğinin önüne geçmedi. O cesaretli, dürüst, mütevazi, çalışkan karizmatik bir liderdi. Milliyetçi kişiliğiyle halkın saygı duyduğu bir lider oldu. Halk zaman zaman görüşünü seçmedi, ancak Onu herkes sevdi. Kritik dönemlerde kritik kararlar almak zorunda oluşuyla talihsizlikler yaşadı. Ancak bugün bu kararları onun dış devletlerce de ülkesince de ilklere imza atan lider olarak tanınmasını sağladı. Batıda Kıbrıs Fatihi olarak anıldı.



Dönemin siyasetçileri hepsi gerçek birer siyasiydiler. Her şey gibi siyasette de bir dejenerasyon yaşandı. Sanki bugünün siyasetçileri için aynı şeyleri düşünebilmek zor. Ancak çok önemli bir nokta var ki; kişileri ve yaptıklarını yokluklarında oturup değerlendiriyoruz. Siyasi çevresi de, Türk Halkı da belki yaşarken onu çok doğru değerlendiremedi. Yapacaklarını görebileceğimiz fırsatı olmadığını düşünemedi. Bugün görüşünü benimseyen ve benimsemeyen herkes ona teşekkür borçlu olduğunu söylüyor. Çünkü, Türk siyasetinde kaliteli bir iktidar ve muhalefet anlayışı sürdürdü. Birçok siyasiye model oldu. Siyasi düşünceleri tartışılabilir ancak o ülkesi ve halkı için çalıştı. O gerçekten, düşündüğü gibi yaşadı. Bir insanın ardından söylenebilecek en güzel şey bu değil mi?