Merhaba

Geçtiğimiz hafta oğlumun Sosyal bilgiler ders kitabını incelerken Sen ve Ben Dili ifadelerine kısada olsa yer verilmesi beni mutlu etti. Evet, çok kısaydı paragraf ama belki bu bir başlangıçtır diye umuyorum. Çok küçük yaşlar itibariyle çocuklarımıza doğru iletişimin doğru şekilde öğretilmesinin gelişimleri için çocuklarımıza ve dolayısıyla toplumumuza çok fazla katkı sağlayacağına inancım sonsuz.

Evde, okulda, işte, hastanede, trafikte… Sürekli bir iletişim kaosu içinde yaşadığımız ortada. ‘’Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır ‘’ mantığından toplum olarak uzaklaşalı uzun bir süre olmuş durumda. Yukarıda saydığım tüm ortamlarda hatta yaşamın her alanında suçlayıcı dil hâkim. Taktik! Suçla, savunmaya geç ve olası olumsuz durumdan kurtul. Neden bu hale geldik? Neden var olan iletişim yetilerimizi kaybettik? Cevaplar çeşitli… Şehir hayatının olumsuz etkileri, stres, ekonomik sıkıntılar, bağımsız olma isteği…

Cevapların her birinin,  bizlerin yaşamına olumsuz etkisi tartışılmaz. Fakat iletişim bozukluklarını da sadece o maddeler üzerine yıkmak ne kadar mantıklı.

Sebep ne olursa olsun var olduğumuz yaşam alanlarımızda ‘’SEN’ ’ ile başlayan cümleleri azaltmak hatta ortadan kaldırmak gerektiği bir gerçek. Çünkü git gide ilişkilerimiz kalitesizleştiği gibi virüs, çocuklarımızı da kuşatmış durumda. Okul bahçesinde birbirleriyle normal içerikli sohbetleri Oğlum sen var ya! Kanka sen …. diye başlamakta. Üstüne üstlük bu cümlelerin devamı hakaret ya da küfürle devam etmekle birlikte konuşanda dinleyende bu sohbetten konuşma üslubundan keyif aldığını göstermekte. Daha da ileri götürürsek şaka mahiyetli düşünerek birbirlerine edilen ağır küfür içerikli sözler taraflarca eğlence kabul edilmekte.

Çocuk diye masum kabul edip geçemeyiz. Çocuklarımız geleceğimizin güvencesi derken onları bir bütün olarak düşünmemiz gerekmekte. Barınma, beslenme, giyinme, korunma ve ahlaki değerler konusunda en büyük sorumluluk ailelerde. Ahlaki değerler eğitiminin, en önemli bölümlerinde biri olmalı iletişim. Tabi bunu evde beyaz tahtalar karşısında vermek değil amaç. Öncelikle ebeveynler olarak örnek olmak şart. Sonra diğer yaşam alanlarında okul, sokak, gittiği kurs merkezleri, spor gruplarında çocuğumuzu gözlemlemek zorundayız. Benim çocuğum yapmaz, eminim ifadeleri sizin iletişime kapalılığınızın bir göstergesi. Tabi çocuğumuzu takip ederken değişim kendimizden başlamalı. Ben hangi tür iletişimi seçiyorum! İletişimde kullandığım dil ne? Suçlayıcı bir dilim var mı? Ses tonum nasıldır? Hangi alanlarda kendimi kapatıyorum? Küfür ne kadar hayatımda var?

‘’Tarlada izi olmayanın harmanda yüzü olmaz’ ’atasözümüzden hareketle toplumu, gençliği eleştirmeden önce veya gelecek yıllarda insanlar arasındaki iletişim iyiden çığırından çıkmadan, kendimizden ve ailemizden başlamak üzere doğru iletişime ses ver topluma yön ver.

Huzurla yaşanacak bir kış mevsimine merhaba demeniz dileklerimle…