Bayram geldi nereye kaçsak…

Benden büyük okurlarım bu satırlara göz gezdirirken sen ne biliyorsun ne yaşadın asıl biz anlatsak diyebilirler, çokta haklılar…

Ramazan ayının ikinci yarısı bayram hazırlıkları ile hareketli geçerdi çocukluğumda. Bayramlıklar için Beykoz‘da seçenek fazla olmadığından Üsküdar genelde ilk rota olurdu.

Anlatıldığı gibi yastık altına koymasam da bayram günü iple çekilirdi onları giymek için. Diğer günler alınan giysilere karşın o gün kendimizi daha özel hissederdik. Alışverişler tamamsa annemin bayram temizliği başlardı. Önce anneannemin evi sonra bizim ev. Temizliği, tatlı ve yemek yapımı takip ederdi. Bilirdim annem çok yorulurdu. Hepsi yaklaşan bayramın hazırlığıydı. Evler ayrı kokardı sanki. Bayram sabahı babam ve ağabeyim namazdan gelene kadar kahvaltıyı hazırlardık annemle. Cami ve kabristan dönüşü evin büyük ve küçük erkeği sıcak ekmekle eve giriş yapınca başlardı bayram coşkusu. Keyifle yapılan kahvaltı sonrası süslenme heyecanı Bayramlaşma, anneannem ve dedemin evinde. Annemde bir telaş kimse gelmeden gitmeliyiz ikramları yapmak için erkenden orda olmalıyız. Gelen, giden yapılan ikramlar, dağıtılan çoraplar, mendiller, bayram harçlıkları... Çocuklu misafirler akşama da kalırsa tadı apayrı.

Yıllar geçti bayram seremonilerimiz değişti. Bayramlık diye bir telaş kalmadı artık. Bayram temizliği, tatlı ve yemek yapımı da. Anneannem dedeme yetişmek için yine acele ediyoruz ama artık ellerini öpüp çorap ve harçlığımızı alma şansımız yok. Annem yine yemek, tatlı için uğraşsa da ne yazık ki ona artık gelen yok denecek kadar az (onlar tatilde, bunlar şuraya gitti gelemez yurtdışında) kendini yorma demek zorundayım. Üzülmesin diye dağıtması için her daim çorapları hazırlamaya gayret etsem de şeker tadında o bayram dilekleri yerini iyi tatiller dileklerine bırakalı çok oldu.

Bayram hazırlığı yerini tatil hazırlığına bıraktı. Düşünüyorum da modernlik mi yaşadığımız kültürel yozlaşma mı? Geçmişten günümüze kucaklaşmanın, bir arada olmanın sembolü olan bayramlar kopuşmaya olabildiğince uzaklaşmaya yerini bıraktı. Biletler bitmiş durumda otobüs, uçak, Rezervasyonlar full. Hatta bunların fiyatları bayram muhalefeti nedeniyle ekstra pahalı. Ama çoğu tükenmiş durumda. Kişiler de kalıplaşmış yeni moda soru bayramda neredesiniz. Cevap annem babam akraba ziyareti ise karşı taraftan bir acıma ve sıkıcılık ifadesi…

Ne oldu bize… Nasıl değerlerimizi bir anda rafa kaldırdık. Hatta rafa kaldırmak yerine toptan yaktık.

Çocukları gençleri pek çok konuda eleştirirken hemen övdüğümüz gençlik çocukluk duruşumuz nasıl olurda istediğimiz zaman kendini sözde çağın gerekliliğiyle bu hale getirdi!

O zaman bize ne demek düşer kapanışta? Geleneklerine bağlı okurlarımıza şeker tadında bayramlar, bu arayı tatil fırsatı olarak değerlendiren okurlarımıza iyi yolculuklar, mutlu tatiller…