Bilgisayar karşında ki oğlumun  ‘’Anne… Çin, Wuhan  bakar mısın?’’ diye seslenmesinin üzerinden aylar geçti. Birlikte üzülmüş, duacıları olmuştuk O anda aklımıza yaşadığımız günler belki de hiç gelmemiş ti.

Virüsle mücadelede 3 ayı geride bırakmaya hazırlanırken şöyle bir düşündüm. Daha önce bilmediğimiz kavramları öğrendik, deneyimlemediğimiz koşullarda yaşadık, yaşıyoruz.

Mart ayından bu yana hayatımıza hızla girdi Covit 19, Corona, Vaka Sayısı, Pandemi, Entübe, İzalasyon, Fibrasyon, Bilim Kurulu, Pik Noktası… Ve beklide bir Sağlık Bakanı’nı ilk kez bu kadar anlık takip ettik, mimiklerinden haberlerin iyi mi kötü mü olduğunu çözmeye çalıştık.

Maske telaşına düştük, hatta olmadı hünerlerimizi sergileyip örgüsü, kumaşı maskelerimizi yaptık, tarifini paylaştık.

Ekmeğimizi yapmayı öğrendik, sosyal medyada tür tür yaptığımız ekmekleri yayınlayıp yine tarif ve püf noktalarını anlattık.

Bu sene okullarımızı ıssız bırakmak zorunda kaldık. Eba’ya uyum sağlamaya çalıştık. Camilerimiz boşalmak zorunda kaldı ne yazık ki ve bizler her akşam yatsı ezanı sonrası dualarla Rabbim ’den yardım için ellerimizi açtık.

20 yaş altı, 65 yaş üzeri sokağa çıkmadık, genel sokağa çıkma yasaklarını yıllarca önce yapılan tek günlük saat 17.00 gibi biten nüfus sayım yasakları dışında ilk kez bu kadar yaşadık. Saat 23.59’lar belki de ilk kez bu kadar bizi telaşlandırdı. Ya son ihtiyaçları alıp eve kaçtık ya da sokağa fırladık. Sarılmadık, görüşmedik ailemize, arkadaşlarımıza hasret kaldık.

Ve artık yavaş yavaş rahatlama zamanı. Tam bir rahatlama değil tabiî ki, bir önceki konu başlığımız gibi hiçbir şey eskisi gibi olmamalı. Ama sürekli felaket senaryoları içinde de yaşanmamalı. 2. dalga, 3. dalga gelecek. Haziran ayında tekrar yayılacak, AVM’ler açıldı, berberler, kuaförler açıldı erken. Biz çok güçlü bir mücadeleden geçtik, geçiyoruz. Covit 19’u korunma yöntemlerini, belirtilerini, başımıza geldiğinde yapmamız gerekenleri öğrendik. Ekonomimiz, psikolojimiz için artık adım adım hayata karışmamız şart. Kararlılıkla evlerimizde kalarak virüse destek vermediğimiz gibi bundan sonra ki normalleşme sürecinde de aynı kararlılıkla hijyen kurallarına dikkat ederek, sosyal mesafemizi koruyarak, kapalı alan yerine açık alanları tercih ederek, maske kullanarak ve tabiî ki felaket senaryoları üretmek yaymak yerine( gereken önlemleri aldıksa) pozitif düşünerek yeni stil yaşam modelimizle, normalleşmeye başlayabiliriz.

Tekrar virüs nedeniyle hayatını kaybedenlere Rahmet, halen mücadele eden hastalarımıza şifa, sağlık çalışanlarımıza güç kuvvet diliyorum.

Tıpkı eski günlerde olduğu gibi ziyaretlerin yapıldığı, ellerin öpüldüğü, ikramlıklar, bayramlıklar için koşturulduğu bayramlar erişmek duasıyla… Bayramımız mübarek olsun.