Nereden çıktı bu söz, kim engelliyor kardeşim sizi de diyebilirsiniz, haklılık payınızda yok değil hemde çok var ama, inanın işin gerçek yüzü öyle değil.

İlçemizde yayın yapan her kurum okuyucusuna ve Beykoz kamuoyuna karşı kendi yayın ilkesinden sorumlu olmasına rağmen, küçücük dikkat edildiğinde aramızda amansız bir rekabetin olduğu görülebilmekte, hal böyleyken sahada bir haber üzerine çalışırken ara sıra haddini aşanlar olsa da kardeş kardeş götürüyoruz veya götürmeye çalışıyoruz. Bizim kendi aramızdaki çalışma biçimi böyleyken ve kendi yağımız ve tuzumuz ile kavrulurken, buna eklenen dış engeller artık sıkıntı göstermeye başladı.

Özel veya resmi bir kurumun etkinliğine gittiğimizde, o kurumun özel fotoğrafçısı, etkinliğe gelen diğer kurumların fotoğrafçıları, işi özelleştiren yanında özel fotografçı getirenler, hatta devasa kamera çekimi yaptıranlar, bunlarda yetmiyormuş gibi elindeki cep telefonunu önünden veya yanından geçen merhaba dediği gazeteciye telefonunu verip fotoğraf çekmelerini isteyenler yok mu;

Hatta bu telefonları ile zaman zaman fotoğraflarını çekmemizi isteyenler, basın mensubu arkadaşlar fotoğraf çektiğinde genellikle kare görüntüsünü bozmak için elinden geleni yaparken, kendi telefonuna poz verirken düştüğü gariplikler inanın gülmeden geçilmeyecek kadar komik.

Eskiden yapılmayan bu garip davranışlar hat safhada artığı ortamda, ilçemizde oluşan bazı etkinliklerde ulusal basında geldi mi, biz yerel gazetecilerin vay haline, makinaları bırakıp onları izlesek yeridir. Onlara çok fazla haksızlık etmeyelim, işlerini mesleğin kuralarına göre yapıyorlar. Ortam nasıl olursa olsun onlar için habere ve fotoğrafa uluşmak önemli olduğu için bu uğurda mesleğin acımasız kurallarını uygulamaktan geri kalmıyorlar.

Maalesef ama maalesef ilçemizde “istisna çok az kurum dışında” birçok kurum ulusal basın geldiğinde, bizlere ikinci sınıf vatandaş muamelesi yapma yarışına girmekteler, aslında bilmiyorlarki biz aynı biz, asıl değişkenlik gösteren onlar çünkü ulusal basın işini bitirip gittiğinde, bize olan davranışlarında, madalyonun öbür yüzü çalışmaya başlıyor ve hiçbir şey olmamış gibi davranılabiliyor.

Bizler ise ilçede kendi aramızda asgari ölçülerde bu konuyu, zaman zaman aramızda sıkıntı olsa da, belli bir centilmenlik anlayışı içerisinde halletmekteyiz. En azından ölçü kaçmadıkça birbirimize tahammül sınırımızı açık tutmaktayız.

Hal böyle olduğunda ulusal basının veya diğer etkenlerin çalışmamızı engelleyici tavırlarına karşı küçücük bir tepki gösterdiğimizde, öncelikle bizlerden(istisnalar hariç) böyle davranışa alışık olmayan Beykozlular çektiğmiz sıkıntıyı hiç ama hiç düşünmeden bizleri eleştirebilmekteler. Ne gariptir ki bu eleştirenlerin birçoğu da telefonunu elimize tutuşturup fotoğraflarını çekmemizi isteyenlerden oluşmakta.

İşin özünde ise, ilçemizdeki kurum ve kuruluşlar etkinlik yaptıklarında davet ettikleri basın mensuplarını etkinliklerini rahat takip edebilmek, gerekli notlarını tutabilmek için yer göstermeleri gerekmekte. Tabiki bu sözlerimize sokakta, arazide ve istisna olan etkinlikler için değil o zaman herkes başının çaresine bakmalı, bizler zaten öyle yapıyoruz.

Sadece şahsımı bağlayan sözlerim için, ne alaka bir yazı diyenlerin olabileceğini düşünerek, her zaman olduğu gibi biraz empati ve birazda hoşgörü;

İşte o zaman bizi anlamak çok daha kolay inanın.