Beykoz İHH Temsilciliği’nin açılışından sonraki çeşitli zamanlarda, basına anlatmaya çalıştıkları etkinlikleri sebebiyle görüştüğümüzde, İHH yardımlarının gerekli yerlere ulaşıp ulaşmadığı konusunda toplumun değişik kesimlerinde kuşkular olduğu görüşümü söylememin ardından belli bir süre sonra, kendimi İHH’nın Bangladeş’te bulunan yetimhanelere yapılan yardımlarını, gönüllü olarak izleyecek kafilenin içerisinde buldum.

Haklı eleştirilerimi dikkate alan İHH Beykoz Temsilcisi Uğur Yoleri ve Yöneticileri ile gezi iznini veren İHH Genel Merkez Yöneticilerine teşekkür ederim.

İHH Koordinatörü Abdülkerim Erim’in rehberliğinde ve kafile Başkanlığında, Beykoz ve Beylikdüzü İlçelerinden üçer kişi olmak üzere toplamda yedi kişilik kafileyle Bangladeş yolculuğumuz başladı. Tüm arkadaşlarımız kendilerine göre gerek gazetelerinde, gerekse sosyal medya hesaplarında yazılarını yazacakları için, kimlerin gittiğinden ziyade, kendi gözlemlerimi aktarmayı daha uygun buluyorum.

Yolculuk haberi verildikten sonra Bangladeş ile ilgili bilgileri gözden geçirdiğimde İHH gözlemcisi olarak bu ülkeye yardımları bağımsız bir gözlemci olarak gözlemememin önemimi çok daha iyi anladım.

Çünkü Bangladeş sınırındaki Myanmar da ki zulümden kaçamayan Arakanlı Müslümanlara yapılan zulme, kayıtsız kalmayan Ülkemiz, yapılan diplomatik görüşmeler sonrasında Bangladeş Hükümetinin sınırlarını açıp Myanmar’dan kaçan Arakanlı Müslümanların Bangladeş Hükümetinin belirleyeceği bir yerde barınmasını ve bunun ekonomik bedelini üstleneceğini belirterek taşın altına elini koymuş oldu.

Tam da burada İHH yetimhanelerinin denetlenmesi ve gözlemlenmesi ayrı bir önem taşıyor. Ekonomisi sıkıntılı, oldukça yüksek nüfusu olan ülkede yaşam şartları benzetmek gibi olmasın diyeceğim ama Ülkemizin neredeyse 100-150 yıl gerisinde.

Düz bir arazide olan ülke topraklarında hava kirliliği üst düzeyde olurken, temizlik konusunda çok duyarlı olmayan halk, doğal havayı yaptıklarıyla daha da yaşanmaz hale getirmekte.

Devletin belli oranda izin verdiği söylenen uyuşturucu kullanımının üst düzeyde olduğu, halkın sokaktaki hal ve hareketlerinden açıkça anlaşılmakta. Trafik keşmekeşliği ve araçların kullanılamayacak kadar eski ve olumsuz görüntülerine rağmen, tüm trafik ihlalleri korna ile halledilmekte, ülke trafiğinde korna olmazsa olmaz önemde, korna sayesinde neredeyse istisna dışında hiç kaza yok ve hiçbir tartışma yaşanmamakta.

Yani ülkenin milli hasılasının kişi başına oldukça düşük olması, yoksulluğu beraberinde getirmiş ve bu yaşam biçimi halk tarafından da kanıksanmış olarak görülmekte.

Tabi ülke sorunu ile ilgili bilgilerde yanılma payımız olabilir benim esas konum İHH yardımlarının ulaşması ve İHH yetimhanelerindeki yaşam.

Burası çok çok önemli, yaşamın tamamen ızdırap olduğu bir ülkede, İHH çalışma yöntemiyle, kusursuz ulaştığı yetimhanelerde eğitim gören öğrencilere tam bir eğitim hizmeti sunarak, kalkınmanın çocuklardan başlayacağının ayrı bir eğitim olduğunu da ortaya koymakta.

Yetimhanelerde öğrenciler ülke şartlarına göre fiziki açıdan biraz ilkel olsa da, barınma, sağlık, temizlik ve eğitim konusunda eksiksiz hizmet almaktalar. Hele hele, kendi ana dillerini öğrendikleri gibi, Müslüman oluşlarından dolayı Arapçayı ve dünya ile bütünleşmiş olabilmek için de İngilizceyi aynı anda görmeleri şaşkınlıkla izlediğim ayrıntılar oldu.

Gittiğimiz yetimhanelerde önceden yapılan planlamalar ile yaşam ülke standartlarının çok üstünde olurken, gözlemci kafilede her yetimhaneye 100 battaniye ve öğrencilere yiyecek ikram hediyeleri ile meyve götürüldü.

İşin gerçek tarafı yetimhanelerde eğitim alan öğrencilerin hiç birisinde götürülen hediye veya battaniye yoktu. Nezaketen götürülenlere karşı saygıda kusur etmemelerine rağmen onların tek istediği sıcak bir tebessüm ve candan bir kucaklaşma olduğunu gördüm. Zaten battaniyeler gerek yetimlerin velilerine gerek yetimhane yetkililerine gerekse yetimhanelerin çevresinde bulunan komşu ailelere itina ile dağıtıldı.

Eğer yardım yapmak gönlümüzde varsa bu tür yardım kurumlarına kesinlikle ön yargılı bakmayalım. Zaman ayırıp çalışma programlarını hizmet bağlantılarını iyiden iyiye bir araştırılım. Eğer benim Bangladeş de İHH konusunda gördüğüm izlenimler gibi müspet düşüncede olursanız yardım yapmaktan kaçınmayın ve her yardımdan sonra şükredin.

Gezi boyunca orada yatmışız, şunu yemişiz bunu yemişiz inanın bunların hiçbir önemi yok. Ve aslında benim için nefis terbiyesi açısından çokta iyi oldu.

Bangladeş Hükümeti’nin genel politikası beni ilgilendirmez, her ülkenin hükümetleri ülke halkının refahını ister ve elinden geldiği kadar hizmet götürmeye çalışır, yetmediği yerde müttefiklerinden yardım alır vesaire. Bunlar devletlerarası işler.

İşte tamda bu aşamada Devletimizin, Bangladeş sınırı ötesinde işkence gören Müslümanların bu ülkeye girmesini sağlaması ve barınması için yaptığı yardım çok önemli, elbette Bangladeş gibi dünyanın dört bir yanında partner kurumlar vasıtası ile birebir yardımlarını ulaştıran İHH çalışmaları da aynı ölçüde önemli.

Tek aradaki fark birisinde Devlet yardımı söz konusu diğerinde sivil toplum kuruluşu yardımı, yani değerli okuyucular İHH çalışmalarını gözlemlemekle örneklemeye çalıştığım gibi bu tür yardım kuruluşlarını çok iyi irdeleyelim ve gönlümüzden yardım konusu geçiyorsa da kayıtsız kalmayalım.

Bir kez daha İHH Beykoz Temsilciliği ve Genel Merkezine böylesi zor bir sınava vesile olmamı sağladıkları için, ayrıca bir önemli teşekkürde, kafile Başkanımız Abdülkerim ve ağabeyi Oğuzhan kardeşlerime, Cemil, Kader ve Kadir kardeşlerime ve gezimizin ağabeysi Uğurcan ağabeye de candan yol arkadaşlıkları için, İHH’nın Bangladeş Partner Kuruluş Sorumlusu Ebubekir Kardeşime sonsuz teşekkür ederim.  

Not: Haberde kullanılan fotoğrafların tamamının orjinalleri ve daha fazlası fotogalerimizdedir.