Çok düşündüm, nerden nasıl başlasam, içimdeki öfkeyi nasıl anlatsam...

Ecrin Bebeğin, kan donduran hikayesini hatırlıyor musunuz? Hatırlayın, lütfen unutmayın!

Biz unuttukça, başka gündemlere daldıkça bu gerçekleri görmez oluyoruz. Duyduğum andan beri içimde hissettiğim acıyı kelimelere dökmeye inanın gücüm yok.

Nasıl bir gözü dönmüşlük, nasıl bir dinden, örf-adetten uzaklaşma, şu bulunduğumuz mübarek günlerde olayın detaylarını duydukça Allah’ım ıslah et demekten başka bir şey gelmiyor elimden.

Toplum olarak da ebeveyn olarak da bu tarz olaylardan çok etkilenip, evlatlarımıza daha sıkı sarıldığımızı düşünüyorum. Ya başıma gelirse korkusu, anneyi babayı çocuğa bağımlı, çocukları da kendi ayakları üzerinde duramayan, hatta öz denetimi gelişmeyen bireyler olarak büyütüyor.

Demek istediğim, bu kirli zihinler öyle etkiliyor ki hayatımızı, öylesine korumacı hale getiriyor ki bizleri, tüm toplum olarak etkileniyoruz.

Daha öncelerde fiziki saldırılar, gasp durumlarından çekinirdik, o zamanlar en kötü şeyin, o olduğunu düşünürdük, devir nasıl değişti ve bu hale geldi, inanın aklım almıyor. Hep daha kötüye gittiğimizi görmekte, ilerde çocuklarımızın yaşayacağı hayat noktasında beni korkutmuyor da değil.

Gittikçe kirlenen dünyada, maneviyattan koptukça, örf adetten uzaklaştıkça, çamura saplandığımızı görebiliyorum. Bir yandan, yaptırımlar konusunda, devletin de caydırıcı cezalar vermesi gerekiyor. Bu cezalar tartışmaya açık gibi gözükse de adaletin işine karışmakta yersiz...

Elbette bizler vicdanen çok farklı cezalar biçiyoruz ama maalesef işleyiş böyle olmuyor, bunu hepimiz biliyoruz.

Hepinizin Ramazan Bayramı mübarek olsun, inşallah her şeyin çok güzel olacağı, günler görmek dileğiyle...