MELEKLER BİZİ KABUL EDER Mİ?

25-12-2019 3555 Yorum yok. Yorum Ekle

Hoş geldiniz;

Uzun zamandır televizyonda yerli kanallar izlemek yerine ara sıra da olsa belgesel kanalları izlemeye başladım. Hani şu; insanoğlunun lütuf olarak bıraktığı kadar (!) doğada yaşamaya çalışan hayvanların var olma mücadelesini, hatta özel anlarını bile detayına kadar gösteren kanallar...

Yok..Yok!.. Yazımın içeriği hayvanların bu özel anları değil…

Aslında benim için ilginç olan; hayvanların neler yaptıklarından daha çok, bizleri onlardan her konuda çok daha fazla güçlü ve özel kılan akıl gibi, bizim için uyarı sistemimiz olan vicdan gibi, huzurun, mutluluğun yolunu gösteren din gibi, toplumsal ahlak gibi nimetlere sahipken maalesef ki bazı konularda hayvanlar kadar bile olamayışımız…

Örnek mi? Çook…

Bir yanda; hayatın kendisi için sınırlı günlerden ibaret olduğunu, hayatın içinde bir duruşu olması gerektiğini ve bu duruşu ile anılacağını umursamadan, yarış olduğunu sanan ve çevresindekileri rakip olarak görüp çelme takmaya çalışan insanoğlu... Diğer yanda; bazıları insan beyninden bile ufak, gramajlık cürümleri ile okyanusları aşarken önündeki arkadaşının biraz yan gerisinde yol alan, önündeki arkadaşının kanatlarından çıkan hava akımından yararlanarak daha az enerji harcarken arkasından gelen arkadaşı için "benim hava akıntımdan faydalanmak neymiş sana gösterim..." demeyen! hele hele kanatları ile çelme takmaya hiç yeltenmeyen! amaçları birlik içinde hedefe ulaşmak olan kuşlar... Ortak yaşam uyumu son derece iyi olan ve birbirlerini kandırmadan iyi geçinen yunuslar... Dal parçaları ve çamur ile yaptıkları basit bir yuvada ömür boyu tek eş ile yaşayan, eşini asla aldatmayan kumrular... Vs..vs..

İnsanlığın hükmettiği, daha doğrusu yok ettiği hayvanların doğada ki ortamlarını izlerken bir birey olarak ezilip, bunlardan ders çıkarsam da maalesef ki bu pek uzun sürmüyor... Hani bazen sevdiğimiz bir kişiyi kaybederiz onu toprağa veririz yada başımızdan büyük bir kaza geçer ve Azrail’in gölgesi ile birlikte hayatın gerçeğini görürüz veya gördüğümüzü sanırız fakat bir süre sonra katıldığımız ortamlarda ki sahte duruşların, yalanların, sahtekarlıkların farkında olsak da itiraz etmeden, suskun varlığımızla orada bulunmamız bile bizi ortak eder ya... İşte öyle bir şey!

Aslında benim bu ay ki amacım, bu belgeselleri izlediğim andaki duygu ile yazdığım bir şiiri sizinle paylaşmaktı fakat pek yer kalmayacak gibi görünüyor. İnşallah yakışıklı gazete patronum yer ayırır ve yayınlar.. (Şirinlik de yaptım hayırlısı :) )