1999 depremine gelmeden evvel de yurdumuzun çeşitli yerlerinde birçok kez, sallandık, yıkıldık. Yaralandık, öldük! Darbeler yaşadık, yine giden canlarımız, maddi manevi ve siyasi, idari kayıplarımız oldu. Paramız, malımız gitti, ekonomimiz çöktü. Terör'e en çok maruz kalan olduk, senelerdir mücadele ediyoruz. Savaş değil mücadele diyorum, zira savaş karşındaki devletse savaştır. Gerek içeriden gerekse dışarıdan alçakça ve haince saldırı ve kumpaslara maruz kaldık, kalıyoruz.

Bunlar, Türkiye ve Türk halkı olarak maruz kaldıklarımızdan bazıları. Yetmezmiş gibi insanımızın mayası bozulmuş gibi! Vicdansızlık(!) Ahlaksızlık (!) Hilekarlık (!) Düzenbazlık  (!) Aç gözlülük  (!) Kontrolsüz davranışlar… Bunlar ve daha fazlası, ne yazık ki yaşarken şahit olduklarımızdan bazıları. Daha yakın zamanda, 11 ilin olduğu Güneydoğu bölgemiz yıkıldı, bundan da ders almadık. Almıyoruz, almayacağız da...derken, Bolu Kartalkaya’da meydana gelen otel yangınında yaşananlar.

Yanarak kömür olan canlarımız (her birine ayrı ayrı rahmet diliyorum) bir bir toprağa verilirken yaşananlar ve konuşulanlar, sorunumuzun insan olduğunu bas bas bağırıyor. Bir cephesi uçuruma bakan bina! 1998 yılında bunun bu şekilde yapımına izin verenler, insan... O zamandan bu zamana, başta can güvenliği için önemli her türlü unsurları denetleyen ve "olur" verenler de insan...

Her konu da olduğu gibi, her zamanki hatalarımızdan biri şu ki; Sorunu hep en tepe de arıyoruz. Oysa kanunlar, düzenleme ve yönetmelikler vardır. Bütün bunları da hayata geçirenler, canlı tutanlar da insanlar… Şurası kesin ki, ülkemizde bu tür olayları takip edip hayata geçirmeye yönelik yönetmelikler Avrupa standartlarının da üzerinde, her kalem en ince ayrıntısına kadar.

Örneğin, merdivenin basamak uzunluğundan, kaçış aralığında neler olması gerektiği, kaçış mesafesi, yangın esnasında devreye girecek, sprinker (yağmurlama)’nın otomatik olarak çalışıyor olması, en küçük bir otelde dahi istenir. Yangın musluğu (hidrand) bakımı, elektrikli pompa ve onu devreye sokacak jeneratör vs vs vs... Kartalkaya’daki otel özelinde denetlenecek işleri uzunca sıralamak mümkün.

Ancak gelin görün ki, yönetmelikler de bu kadar derin ve detaylandırılmış bütün önlemlerin denetlenmesi, ülkemiz de üçüncü dünya ülkeleri seviyesinde. Denetlemeleri yapanlar da insan... Denetim dosyasını olumlu verenler de... Geçtim bunları, yediğimiz içtiğimiz her şeye zehir seviyesinde katkılar ilave ederek, sırf fazla kazanç uğruna insan sağlığını bozan ve ölümlere sebep olanlar yine insan...

Otele dönecek olursak, günlük kazancının 1/5’i ile ultra konforlu bir alan yaratması mümkün iken bunu yapmayıp, insanların canından can koparma pahasına kazanma hırsı ile dolu olanlar da insan... Peki, ders alır mıyız?

Bence hayır... Tıpkı coğrafyamızın kaderi olan deprem konusunda olduğu gibi. Birkaç hafta konuşur gündemde tutarız, gerçek sorumluları bulup cezalandırmak yerine, saçma sapan siyasi ihtiraslarımız ile olmadık gündemler yaratır oyalanırız. Sorunumuz insan...

Ben merkezli yaşamın getirdiği sosyolojik çöküntü halindeyiz. Bir tarafta insanlar can pazarı yaşarken, ya da cenaze musalla taşında dua beklerken, video fotoğraf çekme çabasında olanlar ya da başka bir olayı yardım etmek yerine haber ya da hikâye yapmaya çabalamak. Hepsinin öznesi insan...

Yetkili kim ya da kimler, yayıncı organları da siyasi görüşe göre yorumlayıp kendi çizgisinde birini ekranlara getiriyor. Hangisi doğru diye kafa karışıklığı içinde debelenip duruyoruz. Bolu ili sınırları içinde olup, lokasyon da Bolu Kartalkaya kayak merkezi olarak geçen bölgenin yerel yöneticisi, insanları aptal yerine koyar gibi, burası Bolu ili sınırları içerisinde değil ki, dediğini kulaklarımla duyduğumu söyleyen de insan.

Sözün bittiği yer tam da bu olsa gerek. Çürüdük mü ne!!

#heralandaahlak