Radyo Programcılığım, Yayıncılığım ve Gazeteciliğim otuzuncu yılına merdiven dayadı. Şöyle bir geri dönüp baktığımda  “basın uğraşımın bende deli bir sevda” olduğunu gördüm.

Allaha bin şükürler olsun ki, geride bıraktığım radyo ve gazetecilik yıllarımda, ne mikrofondan, ne de gazetemden pişman olduğum bir şey yapmadım. Gazetemin birinci sayısındaki iddialı sözüm halen geçerli.

Geride kalan otuz yılda, bir kişi bile sen mikrofondan yanlış söz söyledin veya gazetenden yanlış yazdın desin onu tatmin edemezsem, otuz yıl önce söylediğim gibi tüm kepenklerimi indiririm. Çok şükür geride kalan süre içerisinde böyle bir şey olmadı. Allah bana güç kuvvet verdiği sürece devam edeceğim yayıncılığımda da inşallah olmaz.

Ortaokul ve lise yıllarımdaki edebiyat ve kompozisyon derslerimdeki başarımı, tesadüfen basın dünyası ile tanıştığımda, gazetecilik etik kuralları ile birleştirdiğimde, yayın ilkem doğrultusunda ortaya benimde keyif alacağım yıllar çıktı.

Radyo ve gazeteciliğimin ilk yıllarımda çocuklarımın küçük olması ve eşimin Devlet Memuru olması hasebiyle uğraşlarımı uzun yıllar tek başıma sürdürdüm. Asla bir gün bile aman deyip yorgunluk hissetmedim.

Asla ilçemizde yayın yapan diğer gazeteler ve gazeteciler için laf söylemedim ve söyletmedim. Tüm arkadaşlarımın yayın ilkelerine en yüksek perdeden saygı duydum. Ve hepimiz habercilik adına olan çalışmalarımızı Halka sunduğumuz için bu konuda tek karar mekanizması da Halk olmalı mantığından baktım.

Ve geride bıraktığımız süreçte mesleğe iki tane evladımı mesleğin içerisinden bireyler olarak yetiştirdim. Kızım Neyir mesleğini yapma gereği duymasa da, köşe yazılarıyla ve yazı düzenlemeleriyle katkılarını devam ettirmekte. Ne var ki Oğlum Derviş tam kapasite ile omuz vermeye devam ederken meslekteki lisans tahsilini bitirip Akademik Kadro Eğitimciliği planlamasıyla bu yıl Yüksek Lisans Eğitimine başlıyor.

Yani dostlarım üzerimde artık uzun yıllardır iki tane akademik elin desteği var. Ulusal basın jargonundan uzak, kendimce ve okuyucularımın da daha sıcak bulduğunu düşündüğüm, edebiyat ve kompozisyon kokan yazılarımı, üzerimdeki sihirli eller sayesinde daha keyifli hale getirdiğimi düşünüyorum.

Çocuklarımdan gördüğüm destek sayesinde, çok farklı bir yayın ilkesi uygulayabilme şansı bulduğumdan, asla gazetecilik kimliğimden taviz vermeden, ilçemizde resmi ve özel kurum ayırtmaksızın tüm kurumlar ile çok yakından ilgilenip onlara çalışma hayatlarında katkı sunmaya çalışmaktayım.

Ve son olarak, basın ile uzaktan yakından ilgilenen neredeyse herkesin yakından tanıdığı oğlum Derviş’in beni ve ailemizi çok mutlu ettiği Yüksek Lisans Eğitim dönemiyle, ülkemizin 2020-2021 Eğitim Öğretim yılının hayırlı olmasını dilerim.