Dünya döndükçe ve yaşam devam ettikçe, yine dünya coğrafyasında Müslümanların hâkim olduğu topraklarda yaşayan din kardeşlerimizin bulunduğu süre içerisinde, bayramlar acısıyla, tatlısıyla yaşanması kaçınılmaz oluyor ve olacaktır da.

Ne yazık ki iki yıldır dini bayramlarımız döneminde özellikle İslam coğrafyasında ve ülkemizde terör olaylarının tadımızı ve tuzumuzu kaçırdığı bir dönemde bayramımızı kutluyoruz.

Buraya kadar doğru yani “kader” önümüze ne koyarsa onu yaşamak zorundayız ve yaşıyoruz da. Peki ya bu acı ve ızdırap girdabında bayramlarımızın maneviyatımızdan uzaklaştırılmasına ve bununla ilgili devlet yetkililerinin hiç önlem almamasına ne demeli.

Bayramlar gelmeden önce tatil planları ve rezervasyonlar yapılırken, bayram maneviyatından uzaklaşmış bir toplum görüntüsü çiziyoruz ki bu bizim için hiçte hayra alamet değil.

Toplumumuzun birçoğu, ebediyete intikal etmiş büyüklerimizi kabristanlıkta ziyarete ya bayram öncesi ya da tatil dönüşünde gider oldu. Tabi ki diğer aile büyükleri ile bayramlaşmada da bu girdaptan farklı değiliz. Bu anlattıklarımızdan içi sızlamayanlar da az değil. İşte onlar istisna olanlar ve önlerinde saygı ile eğiliyorum.

16 yılı aşan süredir hasbelkader ilçede yazıp çiziyorum. Sevenimiz olduğu kadar sevmeyenimizde vardır. Yazılarımı beğenen de beğenmeyen de vardır. Bu da vatandaşlarımızın en doğal hakkı ve son derece saygı duyup, bu eleştirilerden ve övgülerden çalışma alanıma yenilikler katıp, her ortamda sevenimizin sayısını artırmaya vesile oldukları için de, ilçemizdeki tüm gazetelerimizin okuyucularına büyük saygı duyuyoruz.

İyi güzelde;

Öyle bir ortam oluşturuldu ki, seçim bitti ufukta yeni bir seçim görünmüyor (belli mi olur?) basın ile ilişkiler rafa kaldırılmış ve küllenmeye bırakılmış. İlçenin en önemli kurumları bile, daha yeni geride bıraktığımız için örnek veriyorum, her Ramazan Ayında bir akşam özel olarak bir araya geldiğimiz kurumlar bile basını bu ramazan hiç tanımadılar. Kendi kurumlarının iftarlarına ise basın bir kere çağırılıyorsa beş kere çağırmayarak bu alandaki samimiyetsizliklerini ortaya koydular.

Bayramlaşmaları konusunda, basına genel davet yapan kurumların bazıları, bu bayram onu bile yüzlerine gözlerine bulaştırarak haber vermediler. Veya vermek istemediler. Eğer vermek istemeselerdi, bir iki saat kala veya bayramın birinci günü içerisinde bayramlaşma davetleri yapmazlardı. Demek ki basını hafife alma veya üstlendikleri işin hakkını verememe durumu söz konusu.

Her sene bayramlarda Muhtarlar Derneğinin organizesi ile Kaymakam, Belediye Başkanı ve kalabalık bir heyet ile yapılan köy bayramlaşmalarının programları ile birlikte daveti de yapılırdı.

Ne olduysa köylerin belediyelere bağlanması ile bu uygulamalardan vazgeçildi, belediyemiz bunu kendi opsiyonunda yapmakta ve birçok kez de basına bile haber vermemekte. Hatta Belediye Başkanı mazereti dolayısıyla katılamadığı zaman yerine vekâlet eden Başkan Yardımcıları, yıllardır gelenek haline gelmiş köy bayramlaşma törenlerinin sıralamasını bile kendi isteğine göre yapabilmekteler.

Oysaki Muhtarlar Derneği bu organizeye yeniden talip olmak ve eskisi gibi programlamak hiçte zor değil. Belki de Kaymakamlığın ve Belediyenin bu konudaki yükünü de hafifleteceği gibi eskisi gibi hakkaniyetli bir bayramlaşma programı düzenleyebilirler. Ha zannetmeyin ki şimdi bayramlaşmalar yapılmıyor değil, tabi ki yapılıyor. Ama ne biz görüyoruz ne de siz okuyorsunuz.

Fakat geçmişte bu bayramlaşma veya buna benzer etkinlikler genel davet ile yapılırken, şimdi ise bazı kurumların içerisinden bazı basın kuruluşlarına özel davet yapılarak ayrıcalık yapıldığı bilindiği gibi, yine bazı kurum yetkilileri bu basın kuruluşunun fotoğrafçısıyla özel diyaloğa girip “ çektireceği fotoğrafın senaryosunu önceden birlikte kararlaştırıp”  sonra da çarşıya pazara karşı doğal bir poz oluştu imajı oluşturmuyorlar mı Pes demekten başka çare yok. Zaten pes diyorum, tek tavsiyem bari sessiz konuşunda etrafınız duymasın.

Ne yapayım işte durum böyle ”siz olsaydınız ne yapardınız” bayramdayız ya İYİ BAYRAMLAR …