Bugün
yaşamımızı şartların elverdiğince de olsa devam ettirebilmemizin birçok ayrı
unsuru vardır.
Bu
etkenleri saymakla bitiremeyiz. Ne var ki, bu unsurlar içerisinde “Şehitlerimizin
ve Gazilerimizin” yeri çok çok önemlidir.
Maalesef
ama maalesef hal böyleyken, çok şey borçlu olduğumuz bu aileler ile olan diyaloglar
toplum değerlerimizi biraz üzdüğüne inanıyorum.
Siyasiler,
Merkezi ve Yerel Yöneticiler yıl içerisinde bizzat Şehit ve Gazilerimizin
evlerini ziyaret ettiklerini, basına haber vermemelerini çok doğru bulmama
rağmen, saydığımız ekiplerin yanındaki kişiler tarafından teknoloji harikası
cep telefonlarından yapılan faaliyet anında duyurulmakta. Bu duyurularda bile,
bu hassas ailelere yaşam koşulları sebebiyle saygılı davranıldığını (bazı
istisna durumların dışında) görmekteyiz.
Ne var
ki her bayram yaklaştığında bu ailelerin çocuklarıyla birlikte, belli yardım
merkezlerine toplanarak, yapılan çeşitli yardımlara basın davet edilerek ve
kendi yayın organlarında yayınlanmasına izin vermek, yardım alan ailelerin
çocuklarının günümüzdeki küçük yaşlarında bile tramvaya yol açacağının
düşüncesindeyim.
Oysaki
yukarıdaki saymaya çalıştığım kurumlar yıl içerisindeki bu ziyaretlerini,
hepsinin evi barkı bilinmekteyken, ekipler halinde çat kapı çalarak yapsalar ve
yanlarındaki kişilere de talimat verip kimse telefon ile bile çekim yapmayacak
diye talimat verseler. Yaptıklarının değeri kat kat artar ve inanın bu aileler
ve çocukları daha mutlu olur.
Çok
duygulandığım için bayram öncesi çıkacak sayıma kadar, internet gazetemizde bu
yazıyı kaleme aldım. Belki, madem böyle yazıyorsun siz niye haberi yayınladınız
diyenler olabilir.
Doğrudur
hemen açıklayayım, ilgili davete özellikle gitmedik, kurum tarafından tüm
gazetelere servis edilince çarşıdan pazardan geri kalmamak için bizde
yayınladık. Fakat hassasiyetimizi de dile getirmek istedim.
Bayram öncesi yazımdan, herkese selam ve sevgilerimi sunarım, bayram yazımda tekrar buluşmak dileğiyle…